Nadsamiec. Powieść nowoczesna - Alfred Jarry
- Bełchatów, łódzkie
- 12 Wrz 19:31
- Nr ogłoszenia: 71188780
- Dostępność: dostępne
1 / 4
Obserwuj
- Oferta od osoby prywatnej
- Stan nowe
- Rok wydania 2011
Wydawnictwo: Korporacja Ha!art
Wydanie: pierwsze
Seria: Proza obca
Tłumacz: Wawrzyniec Brzozowski, Jan Gondowicz
Liczba stron: 149
Format: 14 x 20 cm
Okładka: miękka
Stan ogólny: idealny, książka nowa, nieczytana
Rok 1920, Paryż. Tytułowy Nadsamiec postanawia udowodnić tezę o niewyczerpalności ludzkich sił, bijąc na gruncie erotyki eksperymentalnej rekord odnotowany przez starożytnego mędrca Teofrasta, wynoszący 70 razy z rzędu. Na drugim planie – choć nie jest to żadną miarą plan pośledniejszy – rozgrywa się obłąkańczy wyścig kolarskiego kwindemu (jego uczestnicy zostali poddani sterydowej kuracji, dającej im nadludzką moc) z pociągiem ekspresowym na trasie Paryż–Irkuck–Paryż. Wyścig wygrywa jednak tajemniczy cyklista, którego niezmordowana krzepa nie potrzebuje ni chemicznego, ni metafizycznego wspomagania.
„Powieść, mająca za temat pogoń za absolutem, zdegradowaną nie bez ironii do próby przebicia bariery męskiej wydolności erotycznej, miesza wciąż dwie perspektywy: wymiar krańcowego doświadczenia egzystencjalnego oraz sportowego rekordu. Autor je utożsamia, bywają bowiem sporty, w których zdarza się doświadczyć kresu, jak też poczynania z obrębu filozofii eksperymentalnej, gdzie decyduje kondycja fizyczna”.
z posłowia Jana Gondowicza
Alfred Jarry (1873–1907) – francuski poeta, prozaik i dramatopisarz, twórca patafizyki, zdeklarowany cyklista, bezwzględny krytyk mieszczaństwa, genialny prekursor dwudziestowiecznych kierunków awangardowych: kubizmu, dadaizmu i surrealizmu. Garściami czerpali z niego egzystencjaliści, strukturaliści, semiotycy, oulipijczycy, postfreudyści i postmoderniści. Dziś uznaje się go za jednego z ojców założycieli postsekularyzmu, choć w rzeczywistości powinno się go czytać w poszukiwaniu tego, co da się dopiero stworzyć. Wiódł żywot ekscentryka. Jego najważniejsze dzieła to: „Cezar-Antychryst” (1895), „Ubu król, czyli Polacy” (1896), „Czyny i myśli doktora Faustrolla, patafizyka” (1908). W 1902 roku, tuż przed napisaniem „Nadsamca”, wyznał swej przyjaciółce Rachilde, że po stworzeniu serii wywrotowych tekstów zamierza „pisać tak jak wszycy”. Na szczęście zamierzenie to zakończyło się spektakularną klęską.
Skontaktuj się
Adrian
Liczba odsłon: 17
Zgłoś nadużycie
40 zł
