-
Oferta od
firmy
-
Stan
używane
Ikona czteropolowa, Jezus Chrystus Ukrzyżowany,
W centrum Ikony przedstawiony jest Jezus Chrystus Ukrzyżowany, po lewej Matka Boża, po prawej Święty Jan, u góry w obłokach Bóg Ojciec, poniżej Duch Święty pod postacią Gołębicy. Pod Krzyżem czaszka i piszczele Adama. Na wyznaczonych czterech polach ukazane są kolejno przedstawienia;
Po lewej, u góry, Narodzenie Jezusa Chrystusa. W centrum znajduje się góra z otwartą, ciemną grotą, jest to symbol ciemności, którą rozświetla rodzący się Chrystus, by odkupić Adama i całą ludzkość. Dzieciątko leży w żłobie owinięte w pieluszki. Przy żłobie znajduje się postać Maryi, obok trzech monarchów oddających cześć Nowonarodzonemu. Z góry z obłoku wychodzi promień, to symbol objawienia się Trójcy Świętej. U dołu przedstawione jest kuszenie Świętego Józefa, kiedy siedzi On na kamieniu a przy Nim w przebraniu pasterza szatan, który próbuje przekonać że niemożliwe jest by Dziewica poczęła i urodziła Syna Bożego.
Po prawej, Zstąpienie Jezusa Chrystusa do Otchłani. Ikonografia prawosławna przedstawia zstąpienie do piekieł jako wyrwanie z mocy śmierci całego rodzaju ludzkiego. Wydarzenie w perspektywie czasowej, mające miejsce pomiędzy śmiercią a zmartwychwstaniem Jezusa. Postać Zmartwychwstałego Jezusa w mandorli umieszczona jest centralnie. Pod stopami Zbawiciela przedstawiona jest Otchłań i wyważone bramy Hadesu. Chrystus depcze skrzyżowane bramy piekieł symbolizujące, że przez krzyż przyszło zwycięstwo nad złem. Chrystus prawą dłonią jakby dobywa z Otchłani (symbolizowanej przez paszczę potwora) Adama, który klęcząc wyciąga ręce do Zbawiciela. Ewa odziana w czerwoną szatę (czerwień symbol ludzkości) podnosi ku Chrystusowi ręce, ukryte pod szatą, w geście pokornego przyjęcia życia wiecznego. Nad Ewą wybrane postacie, po lewej Królowie Dawid i Salomon.
Po lewej, u dołu Zaśnięcie Najświętszej Marii Panny. Scena Zaśnięcia Marii Panny to przedstawienie śmierci Marii, matki Chrystusa (gr. Κοίμησις [„Koimesis”] — „Zaśnięcie”), w otoczeniu apostołów i Chrystusa odbierającego duszę matki. W centrum przedstawienia znajduje się stojący w przy łożu swej matki Zbawiciel, trzymający w dłoniach jej duszę w postaci niemowlęcia w powijakach (prześcieradło pogrzebowe). Spogląda na ciało matki, spoczywające na ozdobnym łożu (marach). Chrystus przybył po duszę Marii ze wspaniałością równą Przemienieniu. Postać odzianego w czerwono-niebieskie szaty Chrystusa otoczona mandorlą.
Po prawej Matka Boża Radość Wszystkich Strapionych. Przedstawienie ukazuje Marię jako schronienie i ostoję dla wszystkich cierpiących. W centrum Matka Boża w mandorli stoi w obłokach na Jej lewych ramieniu swobodnie zasiada, Dzieciątko Jezus błogosławiące, w prawej dzierży berło. Jezus i Maria w koronie ujętych nimbem. Poniżej, po prawej i lewej stronie przedstawieni zostali Archaniołowie oraz osoby cierpiące i wymagające pomocy które kierują swoje modlitwy do Matki Bożej o wstawiennictwo u Jej Syna. Na szarfach zazwyczaj umieszczony był tekst cyrylicą; „w drogę idącym i podróżującym, Matka Najświętsza" „nagim – odzież, ślepym wzrok, po wodzie płynącym – sternikiem, Matka Najświętsza” „złym opieka i obrona, kulawym chodzenie, Matka Najświętsza”.
Każde przedstawienie w kwaterach opisane jest cyrylicą w wydzielonym polu u góry.
Bordiura srebrzona szkliwiona na złoto, dekorowana ozdobnym grawerunkiem z motywem geometrycznej plecionki, obramienie ujęte białą linią i jasnobrązowym pasem.
Tył Ikony dwie szpongi. Na odwrocie liczne ryte napisy cyrylicą.
Tempera na desce, podkład kredowo - gipsowy, srebrzenia.
Rosja I połowa XIX wieku,
wymiary 33,6/27,2/2 cm