Współczesna Psychoanaliza Brytyjska Podstawowe Zagadnienia
- Świdnica, dolnośląskie
- 23 Wrz 01:49
- Nr ogłoszenia: 72335418
- Dostępność: dostępne
1 / 1
Obserwuj
- Oferta od osoby prywatnej
- Stan używane
- Okładka twarda
- Tematyka psychologia, socjologia
Tytuł: Współczesna Psychoanaliza Brytyjska Podstawowe Zagadnienia
Autor:
Susan Budd – członek Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego, prowadzi prywatną praktykę w Londynie i Oxfordzie. Jest członkiem kolegiów redakcyjnych czasopism International Journal of Psychoanalysis i British Journal of Psychotherapy oraz komitetu zarządzającego Muzeum Freuda. Przez wiele lat pełniła funkcję zewnętrznego konsultanta programu szkoleniowego TCPP (Training in Contemporary Psychoanalytic Psychotherapy) w Birmingham. Z wykształcenia jest socjologiem i historykiem.
Richard Rusbridger – psychoanalityk szkoleniowy i analityk dziecięcy Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Prowadzi prywatną praktykę psychoanalityczną w Londynie. Szkolenie w psychoterapii dzieci odbył w Tavistock Clinic. Jest członkiem Sekcji Edukacyjnej International Journal of Psychoanalysis oraz rady doradczej serii wydawniczej New Library of Psychoanalysis.
Wydanie, miejsce, wydawnictwo, miejscowość, rok wydania: Wydawnictwo Oficyna Ingenium, 2020.
Ilość stron: 313
Opis: W książce Współczesna psychoanaliza brytyjska czołowi przedstawiciele tego kierunku wyjaśniają, czym jest psychoanaliza, w jaki sposób się rozwijała, prezentując także społeczny i intelektualny kontekst, w jakim należy rozpatrywać jej koncepcje. Doświadczenie kliniczne i superwizorskie autorów sprawia, że z niezwykłą precyzją objaśniają skomplikowane i często błędnie rozumiane pojęcia, ilustrując wykorzystanie teorii psychoanalitycznej w praktyce licznymi przykładami klinicznymi.
Spis treści
Część I: Podstawowe pojęcia i ból psychiczny
1. Obrony, Catia Galatariotou
2. Pozycja paranoidalno-schizoidalna, Betty Joseph
3. Pozycja depresyjna, Priscilla Roth
4. Zawiść i jej związki z poczuciem winy oraz identyfikacją projekcyjną, Kate Barrows
Część II: Symbolizacja
5. Sprzyjające środowisko, Jennifer Johns
6. Tworzenie symbolu i budowanie świata wewnętrznego, Giovanna Rita Di Ceglie
7. Ewolucja teorii marzeń sennych, Susan Budd
Część III: Seksualność i kształtowanie się poczucia tożsamości
8. Tożsamość płciowa i rzeczywistość, M. Egle Laufer
9. Kobiecość, Dana Birksted-Breen
10. Kompleks Edypa, Michael Feldman
11. Kopleks Edypa II, Gregorio Kohon
Część IV: Pacjent i analityk
12. Przeniesienie i przeciwprzeniesienie. Podejście historyczne, Margret Tonnesmann
13. Identyfikacja projekcyjna, Priscilla Roth
14. Dwa podejścia do interpretacji oraz związki między nimi, David Riley
Część V: Ekstremalne stany psychiczne
15. Perwersja - sadyzm i przetrwanie, Don Campbell
16. Trauma i możliwość powrotu do równowagi, Caroline Garland
Fragment książki
Wprowadzenie
„Funkcjonują dwa przesądy na temat psychoanalityków: że w żadnej sprawie nie mogą dojść do porozumienia, oraz że są absolutnie monolityczni i niewzruszeni, trzymają się swoich przekonań tak, jakby były to dogmaty religijne. Przesądy te często są artykułowane, gdy dyskutuje się status psychoanalizy. Czytelnicy, którzy nigdy nie uczestniczyli w wykładach Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego, mogą dzięki lekturze tej książki zorientować się, co angielscy psychoanalitycy myślą o najważniejszych tematach ich dziedziny i jak stosują teorię w praktyce. Czytelnik zaskoczony – podobnie jak zaskakująca dla uczestników seminariów bywa różnorodność myślenia analityków – tym jak wiele rozmaitych punktów widzenia omawiamy, może zadać sobie pytania: Czy psychoanaliza jest nauką? Jeżeli nie, to czy to znaczy, że jest religią? Zatrzymamy się teraz nad pytaniem, czym jest wiedza psychoanalityczna i jak jest ona przekazywana.
Freud początkowo miał nadzieję, że psychoanaliza zostanie uznana za naukę. Gdy spojrzymy na stosowane przez niego terminy i analogie, dojdziemy do wniosku, że myślał o stworzeniu nauki na wzór fizyki lub chemii. Miał nadzieję, że odkrycia w dziedzinie neuroanatomii potwierdzą lub zastąpią stworzony przez niego model umysłu. Jednocześnie zdawał sobie sprawę, że praktyka psychoanalizy polegała na czymś zupełnie innym: dwoje ludzi rozmawia ze sobą, jeden próbuje zrozumieć drugiego. Dostrzegł, że pojawiły się pytania dotyczące subiektywności: użycia języka, relacji społecznych i kluczowego znaczenia takich pojęć jak „dojrzały”, „męski”, „kobiecy”, a także emocjonalnej reakcji na drugą osobę. Zrozumiał, że historie pacjentów można traktować jako rodzaj narracji. Innymi słowy w pismach Freuda znajdujemy poparcie dla nieomal każdego podejścia – pozytywistycznego, relatywistycznego, fenomenologicznego, strukturalistycznego, monistycznego i tym podobnych. Zwolennicy i krytycy Freuda są mniej pluralistyczni.
Typowy zabieg polega na tym, że definiuje się tylko jedną formę wiedzy jako prawomocną, a następnie twierdzi się, że psychoanaliza mieści się w kryteriach tej definicji albo nie. Dla niektórych filozofów nauki psychoanaliza, aby była wiarygodna, musi być czymś na kształt „twardej” nauki. Strukturaliści oczekują, że będzie zajmować się przede wszystkim językiem i sposobem jego używania. Lekarze chcą, by psychoanaliza przyjęła medyczny model diagnozowania i leczenia oparty na teoriach etiologii chorób i wspierany przez model podwójnie ślepych badań. Interesujący wydaje się fakt, że gdy okazuje się, iż psychoanaliza nie spełnia wymaganych kryteriów, zazwyczaj jest odrzucana jako „religia”.
Religia w naszych czasach stała się rodzajem kosza, do którego wrzuca się zbiór wiedzy nie uznawanej przez świeckich intelektualistów. Większość psychoanalityków, podobnie jak Freud nie jest religijna, zdajemy sobie jednak sprawę z tego, że zajmujemy się tym, co nieznane i irracjonalne, pomijane, a przede wszystkim tymi częściami nas samych, które straciliśmy, ponieważ nie chcemy ich znać. W obrębie psychoanalizy występują różne punkty widzenia. Pojawia się pytanie, jak przyswajać te punkty widzenia, pamiętając jednocześnie, że powodzenie naszej pracy klinicznej determinuję rozmaite ważne kryteria; że możemy się mylić; że istnieje coś takiego, jak perspektywa psychoanalityczna i że istnieją odmienne perspektywy. Doskonałe omówienie tych zagadnień oraz obronę pluralizmu, nie będącego kompletnym relatywizmem, znaleźć można u Hamilton (1996; rozdział 2).
Jak można w takich okolicznościach zdefiniować zawód psychoanalityka? Owocne podejście, podobnie jak w historii nauki, nie polega na pytaniu o to, czy działania psychoanalityka spełniają kryteria określone przez kogoś jako „naukowe”, ale raczej na dociekaniu, w jaki sposób ktoś, kto nazywa sam siebie naukowcem, uczy się swojej dziedziny. W jaki sposób uczy się zadawać sam sobie właściwe pytania i jak szuka odpowiedzi? (Ravetz, 1971). W rozdziałach tej książki Czytelnik może dowiedzieć się, w jaki sposób niektórzy brytyjscy psychoanalitycy szukają odpowiedzi na te pytania: patrzą na fakty kliniczne i wracają do tekstów ważnych poprzedników, by zinterpretować te fakty, a jednocześnie zdają sobie sprawę, że pojęcia, których nas uczono i na których opieramy nasze obserwacje kliniczne, mogą ulegać zniekształceniom i wypaczać się.”
Susan Budd, Richard Rusbridger
Stan jak na zdjęciu, egzemplarz używany.
----------
Prosimy o podanie adresu e-mail na który mamy odpisać lub...
Więcej książek, podręczników, wydawnictw, publikacji i...
Szczegóły na: WROCLAW.BUSINES.COM.PL
----------
Nr katalogowy
- Antykwariat Wrocław - www.wroclaw.busines.com.pl
SKU
- Sprzedawca jest osobą prywatną.
Skontaktuj się
Antykwariat Wrocławski Książek Książka Książki
Liczba odsłon: 9
Zgłoś nadużycie
84,99 zł
