-
Oferta od
firmy
-
Stan
nowe
-
Tematyka
filozofia, historia filozofii
Stworzeni do relacji: dialogiczne inspiracje Martina Bubera
Elżbieta Stawnicka-Zwiahel
Wydawnictwo Adam Marszałek
Toruń 2014
ISBN: 978-83-7780-419-3
liczba stron: 264
oprawa miękka
.
Spis treści
.
Dialogiczny wstęp – zaproszenie do dialogu
Rozdział I
O spotkaniach między niebem a ziemią . Transcendentny wymiar dialogu
1.1. Rzeczywistość znaków
1.2. Znaki (objawienie) jako zagadywanie Boga do człowieka. Bóg szukający człowieka do relacji Ja–Ty
1.3. Izrael jako znak w historii
1.3.1. Izrael jako wzór dla innych ludów – bycie narodem świętym. Problem naśladowania Boga
1.3.2. Ci, którzy Boga słyszą i słuchają. Prawdziwi i fałszywi prorocy i ich wpływ na dzieje Izraela
1.3.2.1. Jaka zatem jest różnica pomiędzy fałszywym a prawdziwym prorokiem?
1.4. Izrael jako znak Bożej obecności i władzy dla narodów (zasada teopolityczna). Dziwny Bóg Izraela?
1.4.1. Co to znaczy być człowiekiem Bożego zaufania? Mojżesz typem Bożego przywódcy
1.4.2. Wywołany do dialogu po imieniu – Bóg objawiający się Mojżeszowi w krzaku gorejącym
1.4.3. Świętowanie relacji z Bogiem jako święty szabat. Relacyjny Bóg. „Oblubieńczy paradygmat” dialogu
1.4.3.1. Szabat jako znak przymierza
1.4.4. Exodus Izraela jako znak uniwersalnej prawdy o ludzkiej wędrówce
1.5. Biblia jako Słowo Boga – zagadnięcie do człowieka. Biblia hebrajska i biblijny humanizm
1.5.1. Dziwność Biblii i jej objawienia z punktu widzenia
współczesnego człowieka
Rozdział II
Zarys antropologii dialogicznej Martina Bubera
2.1. Przełamywanie samotności człowieka – „dwójnia” jako antidotum na monologiczne nastawienie filozofii
2.2. Mistycyzm a duch człowieka. Wątki chasydzkie antropologii M. Bubera
2.2.1. Religijna koncepcja terapii – chasydzka droga pobożności
2.2.2. Niebezpieczeństwo mistycyzmu jako kwietyzmu
2.3. Co ma wspólnego spotkanie człowieka z Bogiem ze spotkaniem człowiek–człowiek? Absolutny fundament wszystkich dialogów
2.4. Człowiek jako byt duchowy
2.4.1. Dwoistość bytu – dwoistość postaw. Pradystans oraz samotność człowieka a relacja
2.4.2. Kultura a sfera duchowa
2.4.3. Dwa „bieguny” człowieczeństwa w perspektywie dwóch fundamentalnych odniesień – Ja–Ty i Ja–Ono. Ludzkie dzieje jako „odyseja” relacji: w drodze do człowieczeństwa – od samoistoty do osoby
2.4.3.1. Terapia dialogiczna
2.4.3.2. Fenomen Napoleona. Samoistota a demoniczność
Rozdział III
Spotkania i dialogi w przestrzeni międzyludzkiej . Człowiek z człowiekiem
3.1. Dialog sferą słowa. Słowa nośnikami Ducha
3.2. Spotkanie a dialog
3.3. W żywiole rozmowy
3.3.1. Ontologiczny status rozmowy. Dwa style bycia oraz ich pochodne – dwa rodzaje rozmów: rozmowa prawdziwa i pozorowana
3.3.2. Rozmowa w przestrzeni prawdy i dobra
3.3.2.1. Dobro między ludźmi. Dobra rozmowa niosąca dobro
3.3.3. Problem zła w wymiarze metafizycznym i jego wpływ na sferę ludzką. Zło w przestrzeni dialogicznej, między ludźmi
3.3.4. Odpowiedzialność jako odpowiedź
3.3.4.1. Godność a odpowiedzialność
3.3.4.2. Odpowiedzialność jako służba względem stworzenia
3.3.4.3. Przykłady godności jako wiarygodności – cadyk, nauczyciel i pisarz. W służbie ducha
3.3.5. Dwie rozmowy Martina Bubera – wielka alternatywa: Bóg filozofów czy żywy Bóg relacji?
3.3.5.1. Różnica: Dwa rodzaje Ja w religii i filozofii. Która z tych dziedzin rozwija człowieka „zupełnego”?
3.3.6. Rozmowa nie jedno ma imię (próba typologii dialogów)
3.3.6.1. Rozmowa ratująca życie
3.3.6.2. Milczący dialog
3.3.6.3. Dialogi religijne
3.3.6.4. Rozmowy zakochanych. O możliwości dialogu i jego negacji w żywiole erosa (eros uwięziony, czyli o „niebezpieczeństwie” anty-dialogiczności rozmów miłosnych)
Na zakończenie
.
Bibliografia