1 / 12
Obserwuj
- Oferta od osoby prywatnej
- Stan używane
Witam
Oferuję do sprzedania przepiękny serwis kawowy dla 12 osób Niemieckiej firmy Jlmenau sygnowany sytanurą stosowaną w latach 1939-1949
Serwis zdobiny jest przepięknymi motywami kwiatowymi ze złoceniami.
W skład serwisu wchodzi:
Dzbanek 2 szt, Cukiernica 2 szt, filiżanka 12 szt, spodek 12szt,talerzyk 12 szt
Niemcy / Turyngia / Ilmenau :
Fürstlich - Sachsen - Weimar - Porzellanfabrik (1777 aż do 1808 ) W dniu 18 czerwca 1777 biznesmen Christian Zacharias Gräbner założył mały warsztat na , po otrzymaniu zezwolenia przez księcia Karola w sierpniu 1777 próbował rozwiązac problemy finansowe. Gräbnerowi udało się zatrudnić projektanta Senff (również o nazwie " Senfft " ), a także Johanna Lorenza Riencka z miasta Eisfeld (w 1781) , który faktycznie pracował w fabryce, aż do 1800 r. Problemy finansowe wzrosły. Gräbner nie był w stanie spłacić pożyczkę , którą otrzymał od księcia Karola w 08.1777r. Zarząd objął Duke w 1782 a kierownikiem został rywatnego sekretarza Friedrich Johann Justin Bertuch, któremu udało się rozwiązać niektóre z problemów finansowych. Szybko poinformował Duka, iż fabryka zostanie zamknięta, jeżeli nie zostanie znaleziony ekspert w produkcji porcelany. Książę Karol zatrudnił eksperta w dziedzinie produkcji porcelany - Franza Josefa Webera z miasta Höchst w 1784. Uzuskał lepsze wyniki sprzedażowe po zmianie jakosci gliny i poprawie glazury. Wkrótce mała fabryka została w pełni zoptymalizowana, zrestrukturyzowana a następnie wynajęto fabrykę Gotthilfowi Greinerowi w 1786 roku, który następnie powierzył małą firmę w ręce eksperta porcelany i dekoratora Johanna Siegela. W 1792 roku fabryka została wynajęta przez Friedricha Christiana Nonne, którzy prowadził ją od 1767 do 1797. Dla fabryki Ilmenau , okres od 1792 aż do 1808 można ocenić jako najbardziej udany okres , ponieważ produkowane elementy podobne do Wedgwoods tzw " Jasperware ",które sprzedawane w bardzo dobrej cenie.
Około 1807 Nonne końcu zdecydował się przejąć fabrykę całkowicie, zakupić ją od księcia, jego syn Roesch połączył fabrykę z drugą firmą 1808 roku. Jednak sukces przeminął gdyNonne e zmarł w 1813 roku. Roesch starał sie kontynuowań dzieło ojca, ale w końccu został zmuszony do sprzedaży przedsiębiorstwa w 1836 roku. W ciągu następnych lat fabryka często zmieniała właścicieli i nie była w stanie odzyskać swojej dawnej świetności. W końcu stanęła na skraju bankructwa w 1870 roku. Wtedy doradca Izby Gospodarczej STUCKE przedstawił nowego dyrektora Gottloba Morgenrotha, który zarządzał firmą do roku 1874 , kiedy to został zastąpiony przez Hering. Nowy dyrektor wyspecjalizował się na dekoracji brokatem, która okazała się strzałem w dziesiątkę firma musiała otworzyć filię w dawnej tkalni z Schmidt & Reinhard w części " Stadtilm ' Ilmenau. Działo się to w 1900, a fabryka zatrudniała około 500 osób.Hering pozostał dyrektorem do 1902 a następnie został zastąpiony przez Theodora Albrechta, który w 1910 roku wprowadził pełną elektryfikację fabryki po wybudowaniu własnej elektrowni. Rok 1912 zamknął fabrykę na sześć tygodni, ponieważ pracownicy domagali się podwyżek. W czasie I wojny Swiatowej zmniejszyła się liczba pracowników z 500 do 250 pomiędzy 1913 - 1916 roku. W 1919 – 1920 roku fabryka została znacznie zmodernizowana. Jednak po krachu na giełdzie w 1929 roku w USA firma miała do czynienia z różnymi problemami , a to doprowadziło do całkowitego zamknięcia fabryki w 1930 roku.
Graf von Henneberg (książę Henneberg) został zajął się uruchomieniem fabryki. Zmieniono nazwę na Porzellanfabrik Henneberg & Co znajduje się w Gotha .
W 1934 roku nowym dyrektorem został Emil Lentner. W 1937r. było zatrudnionych 250 osób a w 1949 r. zatrudniano 255.
Po II wojnie światowej znacjonalizowano fabrykę, która awansowała do tzw " Vorzeigekombinat , będąc bardzo wydajną w nowym systemie socjalistycznym. W tym czasie produkowała porcelanę wysokiej jakości. Na przykład parlament byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej miał swoją siedzibę w niesławnym " Palast der Republik ".Wszystkie naczynia używane w budynku została dostarczona przez " VEB Henneberg Porzellan "i każda restauracja miała swój własny, niepowtarzalny klimat.
V.E.B. szybko stała się wiodącą fabryką w NRD i połaczyła się z mniejszą VEB Ilmenauer Zier - und Werbeporzellan. Oczywiście oznaczało to, że główne biuro i archiwum musiało byćt rochę większe niż inne, ponieważ musiało poradzić sobie z dodatkową korespondencją. W 1970 roku w nowej fabryce zaplanowano wybudowano nowe hale produkcyjne. Nowa fabryka była znana jako " Neues Porzellanwerk Ilmenau " (w skrócie " NPI ").
Po zjednoczeniu Niemiec fabryka została zmodernizowana w latach 1991 i 1993.
W drugim etapie modernizacji w latach 1996 i 1997 uległa pogorszeniu sytuacja finansowa. W dniu 28 sierpnia 1998 r. fabryka została sprzedana firmie Rolf FROWEIN, a zarządzał nią były kierownik " Turyngia Industriebeteiligungs GmbH & Co ". Niestetyojawiły się problemy z pożyczką od Unii Europejskiej.
We wrześniu 2001 r. anulował kredyt drugi główny wierzyciel reprezentowany przez " Thüringer Aufbaubank i firma musiała zwrócić ponad 5,9 mln euro.
Z dniem 30 października 2001 anulowano śreodki z UE narestrukturyzację. Był to zbyt wielki cios dla ' Graf von Henneberg Porzellan GmbH . Firma musiała złożyć wniosek o upadłość . Postępowanie upadłościowe zostało otwarte 1 listopada 2001 r. Pomimo tego, iż w 02.2002 pojawił się inwestor z Austrii cała firma została zlikwidowana.
W 2002 przejęła prawa i aktywa oraz nazwę Neue Porzellanfabrik Ilmenau GmbH. Dokonano pełnej restrukturyzacji. Duże pomieszczenia fabryki były oferowane na sprzedaż lub wynajem, ale produkcja nadal. W dniu 01 maja 2002 pani Heike Simon założyła firmę Hero Design , który stała się outletem dla produktów Graf von Henneberg . Do dzisiaj firma HERO Projekt wykorzystuje również adres internetowy firmy Henneberg .
Skontaktuj się
Krzysztof
Liczba odsłon: 616
Zgłoś nadużycie
600 zł
