Porcelana Bogucice z lat 50-tych. Szlachetna biała porcelana
- Pabianice, łódzkie
- 27 Sie 22:07
- Nr ogłoszenia: 66785099
- Dostępność: dostępne
1 / 11
Obserwuj
- Oferta od osoby prywatnej
- Stan używane
Witam,
oferuję
Dekoracyjną paterę z Bogucic*
wykonaną ze szlachetnej białej porcelany,
zdobioną w stylu antycznym
Brzeg patery zdobiony motywem liści akantu*
wyprofilowany z widocznymi tłoczeniami/ reliefami.
Porcelana prezentuje się przepięknie
- prawdziwa galanteria z duszą.
Idealna ozdoba stołu.
Średnica patery wynosi 32,5 cm.
Wysokość 4 cm
Stan idealny, witrynowy,
bez śladów użytkowania
Przepiękne wykonanie sprawia, że
przedmiot ten mogę polecić
na luksusowy upominek.
zwłaszcza dla kolekcjonerów i miłośników starej pięknej porcelany.
Kolekcja prywatna.
Zapraszam do zakupu
po obejrzeniu
Można umówić się na wysyłkę
zakupionego przedmiotu lub odebrać osobiście
Koszty wysyłki ubezpieczonej bezpiecznej wysyłki wg cennika Poczty Polskiej od 15 zl
po stronie kupującego.
Bogucice*
Śląska manufaktura porcelany Bogucice
może poszczycić się stuletnią historią, która rozpoczyna się od wytwarzania w niewielkiej fabryce porcelany technicznej i laboratoryjnej. Produkcji nie zaprzestano nawet podczas wojny, a z biegiem czasu bogucickie serwisy, zastawy i figurki zyskały status luksusowych. Dziś porcelana z Bogucic gości nie tylko na śląskich stołach, ale ma szerokie grono wielbicieli na całym świecie.
Historia tej śląskiej porcelany rozpoczyna się w latach 20. XX wieku. W dzisiejszej dzielnicy Katowic, a ówczesnej wsi zwanej Bogucicami rozwinęła się Fabryka Porcelany Giesche, znana dziś jako Zakłady Porcelany Bogucice. Niewielka wytwórnia porcelanowych wyrobów została założona przez dwóch braci – Ryszarda i Józefa Czudayów. Stworzonemu w 1922 roku przedsiębiorstwu nadali oni nazwę „Elektro-Porcelana-Czudaywerke”. W tamtym czasie zajmowali się wytwórstwem nie tylko klasycznej porcelany stołowej, ale przede wszystkim porcelany technicznej i laboratoryjnej. Już rok później mała wytwórnia rozwinęła się w Fabrykę Giesche, której dyrektorem, mimo zawarcia spółki, pozostał jeden z braci – Ryszard.
Fabryka porcelany działała nawet podczas II wojny światowej. Tylko w 1945 roku właściciele musieli chwilowo przerwać produkcję. Po zakończeniu działań wojennych status przedsiębiorstwa został zmieniony – manufaktura stała się wytwórnią państwową, a w 1952 roku ze śląskich wyrobów zniknęła rozpoznawalna sygnatura „Giesche” na rzecz „Porcelany Bogucice”. Pod tą nazwą wyroby porcelanowe funkcjonowały aż do lat 90. Wtedy nastąpił kryzys związany z trudnościami finansowymi spółki. Jednak rok później, czyli w 1994 roku, fabryka została wykupiona przez Porcelanę Śląską Sp. z o.o., dla której rozpoczęła prace produkcyjne po modernizacji już w 1995 roku
Wyroby śląskiej manufaktury porcelany
Porcelana Bogucice już od okresu międzywojennego odważnie konkurowała z przodującymi w branży Ćmielowem i Chodzieżą. Choć przedsiębiorstwo rozpoczynało swoją działalność od produkcji porcelany o charakterze laboratoryjnym i technicznym, to już w latach 40. manufaktura zaczęła zajmować się głównie produkowaniem porcelany stołowej.
Do podstawowych wyrobów fabryki Bogucice należały komplety obiadowe, serwisy do kawy i herbaty, naczynia, pojemniki na przyprawy. Firma zajmowała się również produkcją porcelany o charakterze wyłącznie dekoracyjnym – figurek, flakonów czy wazonów. Wszystkie te wyroby przygotowywano zarówno w wersjach klasycznych – całkowicie białych lub z subtelną dekoracją – jak i mocno dekoracyjnych. Przedsiębiorstwo współpracowało z gronem plastyków, którzy stworzyli niepodrabialne wzory z eleganckimi i harmonijnymi motywami.
Akant*
Motyw znany i stosowany od starożytności w elementach architektury – przykładem jest głowica kolumny w porządku korynckim (po raz pierwszy zastosowano taki ornament w świątyni Apollina w Bassai, okolo 420 p.n.e.) czy kompozytowym (w architekturze rzymskiej), a także w malarstwie wazowym i reliefie. W późniejszych wiekach wykorzystywany we wszystkich stylach wzorujących się na sztuce antyku[1].
W okresie średniowiecza często wykorzystywany był m.in. w dekoracji włoskich rękopisów iluminowanych (XIII i XIV wiek). Jeden z najważniejszych elementów ornamentalnych w renesansie, w którym obok liścia pojawia się również forma kwiatu akantu.
W epoce nowożytnej występują następujące formy akantu:
akant mięsisty/bujny (acanthus mollis) – charakteryzuje się grubymi, ciężkimi liśćmi (w sztuce europejskiej od ok. 1630 r., w Europie Środkowej od poł. XVII w.)
akant suchy (acanthus spinoza) – akant o przestylizowanych, „wysuszonych” liściach (od ok. 1700 r.), główny ornament architektury gotyckiej
akant płomienisty – akant o płynnych, falujących formach liści (po roku 1725)[2].
Oprócz znanej z kapiteli formy liścia motyw ten przybiera jeszcze formę wici roślinnej lub rozety.
Akant może występować samodzielnie albo w połączeniu z innymi detalami dekoracji, np. w spływach wolutowych, w modylionach (liść akantu), jako element wypełniający płyciny (wić roślinna), w kasetonach (kwiat akantu), na bazach podpór, we fryzach...
Skontaktuj się
elzbieta-kaminska7
Liczba odsłon: 1507
Zgłoś nadużycie
120 zł
